ارتباط سقط خود به خودی و سلامت عمومی

مقدمه: سقط خودبه خود شایع‌ترین عارضه درحاملگی است. با توجه به این که در مورد به مخاطره افتادن سلامت عمومی متعاقب سقط، اختلاف نظر وجود دارد، این مطالعه جهت ارزیابی ارتباط بین سقط خودبه خودی و سلامت عمومی متعاقب آن، انجام شد. روش کار: دراین مطالعه کوهورت، درمرحله اول، پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 برای 500 زن باردار درمراحل اولیه حاملگیِ مراجعه کننده به درمانگاه های عمومی شهر سمنان درسال های 86-1384 ، تکمیل شدکه ماهانه پیگیری شدند. درمرحله دوم در98 زنی که سقط کردند،یک ماه بعدازسقط، پرسشنامه GHQ-28 مجدداً توسط آنان تکمیل‌شد. از زنانی که سقط نکردند 98 نفرانتخاب و پس ازهفته 20 حاملگی (زمانی که خطر سقط منتفی می‌شد) پرسشنامه فوق مجدداٌ توسط آنان تکمیل شد. این زنان از بین آن هایی که سقط نکردند به طورتصادفی انتخاب شدند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده ازآزمون های مجذورکای، دقیق فیشر و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین (± انحراف معیار) سن زنانی که سقط کردند 1/6±3/26 وزنانی که سقط نکردند 8/5±4/25 سال بودکه تفاوت آن ها معنی دار نبود. دوگروه از نظرتعداد حاملگی قبلی، تعداد فرزندان زنده، تعداد سقط قبلی و سطح تحصیلات تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد که وقوع سقط اثر معنی‌داری بر بروز اختلالات جسمی (027/0=p، 7/34= OR)، اضطراب و اختلال خواب (043/0= p، 0/5 = OR)، افسردگی (027/0= p، 5/11= OR) و سلامت عمومی بعد از سقط (001/0>p ، 2/10= OR) دارد. با این وجود ابتلا به سقط اثر معنی‌داری برکارکرد اجتماعی بعد از سقط نداشت. میانگین نمره کلی GHQ-28 درگروهی که دچارسقط شدند، قبل ازسقط 6/22 و بعد از سقط 4/29 بود. درگروه شاهد، قبل از هفته 20 حاملگی و بعد از هفته 20 حاملگی میانگین نمرات به ترتیب 5/22 و 5/21 بود. میانگین تغییرات نمره سلامت عمومی در دو گروه تفاوت معنی‌داری داشت (001/0> p). نتیجه‌گیری: حمایت روانی در هنگام مواجهه با افراد مبتلا به سقط جهت افزایش کیفیت زندگی این افراد ضروری است.